domingo, 2 de octubre de 2011

LAS LAMENTACIONES DE UN ICARO

                                                    Los amantes de las prostitutas
                                                Son felices dispuestos y satisfechos;
                                             En cuanto a mí, mis brazos están rotos
                                                    Por haber abrazado las nubes.

                                              

                                              Es gracias a los astros innumerables,
                                              Que en el fondo del cielo centellean,
                                                Que mis ojos consumidos no ven
                                                       Sino recuerdos de soles.

                                             

                                                  En vano he querido del espacio
                                                     Encontrar el final y el medio;
                                                 No sé bajo qué mirada de fuego
                                                 Yo siento mi ala que se quiebra.

                                             


                                              Y quemado por el amor de lo bello,
                                                    No tendré el honor sublime
                                                   De dar mi nombre al abismo
                                                    Que me servirá de tumba.


                                                                                              Las Flores del Mal
                                                                                             (Charles Baudelaire).